Zmarli nie są w stanie sięgnąć po dar odpustu bez naszej pomocy. Wykaz, kto może uzyskać odpust częściowy i zupełny, dostępny na łamach „Naszego Dziennika”, opracowała s. Anna Czajkowska WDC. *** Odpust częściowy zyskują: Członkowie rodziny w rocznicę poświęcenia się tej rodziny Najświętszemu Sercu Pana Jezusa albo Świętej Rodzinie: Jezusowi, Maryi i Józefowi. Wierny, który odmówi Akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Jezusowi Chrystusowi jako Królowi wszechświata, zaczynający się od słów: „O Jezu, najsłodszy Odkupicielu rodzaju ludzkiego”. Wierny, który odmówi Akt wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa zaczynający się od słów: „O Jezu Najsłodszy”. Wierny, który odmówi modlitwy w dniu powszechnie przeznaczonym dla jakiegoś religijnie szlachetnego celu (np. tydzień modlitw o powołania kapłańskie i zakonne, w dniu chorych). Wierny, który naucza lub uczy się prawd wiary katolickiej. Wierny, który: a) nawiedzi Najświętszy Sakrament w celu adoracji; b) odmówi do Jezusa w Najświętszym Sakramencie jakąś zatwierdzoną modlitwę (np. hymn „Zbliżam się w pokorze” lub modlitwę „O Święta Uczto”. Można też posłużyć się pieśnią: „Przed tak wielkim Sakramentem”). Wierny, który: a) wzbudzi akt duchowej Komunii według dowolnej formuły zatwierdzonej przez Kościół; b) uczyni dziękczynienie po Komunii Świętej (korzystając np. z modlitwy „Duszo Chrystusowa” lub z modlitwy: „Oto ja, dobry i najsłodszy Jezu”). Wierny, który będzie pobożnie czytał Pismo Święte na sposób lektury duchowej. Kto nie jest w stanie czytać, może uzyskać odpust częściowy, słuchając, gdy ktoś inny czyta, lub gdy tekst Pisma Świętego odtwarzany jest za pomocą sprzętu audio-wideo. Wierny, który: a) szczególnie przed przystąpieniem do sakramentu pokuty i pojednania zrobi rachunek sumienia z postanowieniem poprawienia się; b) pobożnie odmówi akt żalu, posługując się jakąkolwiek zatwierdzoną formułą (np. Spowiedzią powszechną z liturgii Mszy św.: „Spowiadam się Bogu Wszechmogącemu” albo Psalm 130: „Z głębokości wołam do Ciebie”; Psalm 51: „Zmiłuj się nade mną, Boże”; psalmami pokutnymi: 6, 32, 38, 51, 102, 130 albo psalmami stopni: 120–134). Wierny, który uczestniczy w miesięcznym dniu skupienia, tzn. jeden dzień w miesiącu poświęcony na modlitwę w ciszy i skupieniu. Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę o jedność chrześcijan w formie zatwierdzonej przez Kościół (np. „Wszechmogący, wieczny Boże”). Wierny, który pobożnie korzysta z dewocjonaliów (np. medalik, krzyżyk, różaniec) poświęconych przez diakona lub kapłana. Wierny, który dla osobistego wzrostu duchowego pobożnie praktykuje modlitwę myślną, zwaną rozmyślaniem. Wierny, który uważnie i pobożnie słucha słowa Bożego głoszonego w jakikolwiek sposób (np. homilia, kazanie). Wierny, który pobożnie odmówi Różaniec maryjny (wystarczy odmówić jedną z jego czterech części). Wierny, który pobożnie odmówi kantyk Najświętszej Maryi Panny: „Wielbi dusza moja Pana”. Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę „Anioł Pański” z przypisanymi wersetami i modlitwą, lub w okresie wielkanocnym: „Królowo nieba, wesel się”, również z odpowiednią modlitwą. Wierny, który pobożnie odmówi jakąkolwiek zatwierdzoną modlitwę do Matki Bożej, np.: a) „Maryjo, Matko łaski”; b) „Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo”; c) „Witaj, Królowo”; d) „Święta Maryjo, przybądź z pomocą”; e) „Pod Twoją obronę”; ponadto w Polsce: f) „Bogurodzica”; g) „Apel Jasnogórski”; h) „Z dawna Polski Tyś Królową”. Wierny, który pobożnie odmówi według obrządku Kościoła wschodniego: a) hymn „Akatyst” albo oficjum „Paraclisis”; b) jakąś modlitwę z wymienionych: * modlitwa dziękczynna (z tradycji ormiańskiej); * modlitwa wieczorna, modlitwa za zmarłych (z tradycji bizantyjskiej); * modlitwa sanktuarium, modlitwa „Lakku Mara”, czyli „Do Ciebie, Panie” (z tradycji chaldejskiej); * modlitwa na okadzenie, modlitwa wychwalania Bożej Matki Maryi (z tradycji koptyjskiej); * modlitwa o odpuszczenie grzechów, modlitwa o zrozumienie naśladowania Chrystusa (z tradycji etiopskiej); * modlitwa za Kościół, modlitwa po zakończonej liturgii (z tradycji maronickiej); * modlitwy wstawiennicze za zmarłych z liturgii św. Jakuba (z tradycji syroantiocheńskiej). Wierny, który pobożnie wezwie swojego Anioła Stróża (np. posługując się modlitwą „Aniele Boży”). Wierny, który pobożnie wezwie św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, posługując się zatwierdzoną modlitwą (np. „Do ciebie, Święty Józefie”). Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę ku czci świętych apostołów Piotra i Pawła („Święci Apostołowie Piotrze i Pawle”). Wierny, który pobożnie odmówi modlitwy ku czci świętych czy błogosławionych: a) w dniu wyznaczonym na uczczenie danego świętego czy błogosławionego. Teksty tych modlitw muszą być zatwierdzone przez kompetentną władzę kościelną (można skorzystać z modlitewnika, który posiada imprimatur Kościoła katolickiego); b) dla popierania czci i nabożeństwa do nowych świętych i błogosławionych, odpustu częściowego udziela się wiernemu, który pobożnie nawiedzi kościoły lub kaplice, w których odbywają się uroczyste obchody ku ich czci w ciągu roku od ich kanonizacji lub beatyfikacji. Wierny, który pobożnie uczestniczy w publicznie odprawianej nowennie (np. przed uroczystością Narodzenia Pańskiego, przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego, przed uroczystością Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny). Wierny, który pobożnie odmówi litanię – jeśli jej tekst jest zatwierdzony przez Kościół. Najbardziej znane litanie to: do Najświętszego Imienia Jezus, do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, do Matki Bożej (loretańska), do Świętego Józefa, do Wszystkich Świętych. Wierny, który pobożnie odmówi małe oficjum zaaprobowane przez Kościół (tzw. godzinki), np. o Męce Pańskiej, o Najświętszym Sercu Pana Jezusa, o Matce Bożej, o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, o św. Józefie. Wierny, który pobożnie odmówi, z pobudek nadprzyrodzonej wdzięczności, modlitwę za dobroczyńców (np. zaczerpniętą z Liturgii godzin). Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę za pasterzy Kościoła świętego, za papieża albo za biskupa. Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę błagalną i dziękczynną według formularza zatwierdzonego przez kompetentną władzę kościelną, np. z formularza mszalnego, z Liturgii godzin albo z modlitewnika posiadającego imprimatur: a) na początku i zakończenie dnia; b) przy rozpoczęciu i kończeniu własnej pracy; c) przed i po posiłku. Wierny, który odnowi przyrzeczenia chrzcielne według jakiejkolwiek zatwierdzonej formuły. Wierny, który pobożnie odmówi „Skład apostolski” (pacierzowe „Wierzę w Boga”) lub nicejsko-konstantynopolskie wyznanie wiary. Wierny, który odmówi poszczególne akty: wiary, nadziei i miłości. Wierny, który pobożnie przeżegna się znakiem krzyża, z wypowiadaniem słów: „W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen”. Odpust częściowy może uzyskać wierny, który – przynajmniej z sercem skruszonym – skieruje do Pana Jezusa Miłosiernego jedno z prawnie zatwierdzonych pobożnych wezwań (np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”). Wierny, który pobożnie nawiedzi starożytne cmentarze chrześcijan, czyli katakumby, np. w Rzymie. Wierny może uzyskać odpust częściowy przeznaczony wyłącznie dla dusz w czyśćcu cierpiących za: a) pobożne nawiedzanie cmentarza połączone z modlitwą za zmarłych, chociażby tylko myślną; b) pobożne odmówienie Jutrzni lub Nieszporów z „Oficjum za zmarłych”; c) odmówienie aktu strzelistego „Wieczny odpoczynek”; d) ponadto tylko w Polsce: odmówienie modlitwy „Dobry Jezu a nasz Panie”. ODPUSTY ZUPEŁNE Odpust zupełny zyskują członkowie rodziny, która pierwszy raz poświęca się podczas specjalnego obrzędu z udziałem kapłana lub diakona Najświętszemu Sercu Pana Jezusa albo Świętej Rodzinie: Jezusowi, Maryi i Józefowi, jeżeli pobożnie odmawiają modlitwę z tekstu zaaprobowanego, przed wizerunkiem Najświętszego Serca Pana Jezusa lub Świętej Rodziny. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w uroczystość Chrystusa Króla odmówi publicznie akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi: „O Jezu najsłodszy, Odkupicielu rodzaju ludzkiego”. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa odmówi akt wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa zaczynający się od słów: „O Jezu najsłodszy, któremu za miłość bez granic”. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie przyjmuje błogosławieństwo udzielone przez papieża „Urbi et orbi” (Miastu i światu); również wtedy, gdy ze słusznej przyczyny nie uczestniczył fizycznie w liturgicznych obrzędach, tylko pobożnie śledził same obrzędy w bezpośredniej transmisji przez radio, telewizję lub Internet. Również przyjęcie w taki sam sposób błogosławieństwa papieskiego udzielonego przez biskupa daje możliwość uzyskania odpustu zupełnego. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie uczestniczy w nabożeństwie liturgicznym w dniu powszechnie przeznaczonym na modlitwę w jakimś dobrym celu religijnym (np. w tygodniu modlitw o jedność chrześcijan, w tygodniu misyjnym, w dniu modlitw o powołania kapłańskie i zakonne, w dniu chorych). Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie nawiedzi Najświętszy Sakrament przynajmniej pół godziny w celu adoracji. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który adoruje Najświętszy Sakrament w Wielki Czwartek podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu po Mszy Wieczerzy Pańskiej, połączonej z pobożnym odmówieniem hymnu: „Przed tak wielkim Sakramentem” wraz z modlitwą (hymn ten jest zawsze odmawiany lub śpiewany wspólnie przez wiernych w kościołach parafialnych uczestniczących w liturgii Wielkiego Czwartku, a modlitwę odmawia kapłan). Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie bierze udział w uroczystej procesji eucharystycznej, szczególnie w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (potocznie nazywanej uroczystością Bożego Ciała), bez względu na to, czy odbywa się w budynku kościoła, czy poza nim. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie bierze udział w liturgicznym obrzędzie zakończenia Kongresu Eucharystycznego. Nie jest powiedziane, czy to ma być kongres diecezjalny, krajowy czy światowy, a więc może być którykolwiek z nich. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który po raz pierwszy przyjmuje Komunię Świętą lub pobożnie bierze udział w liturgicznej uroczystości przyjęcia po raz pierwszy Komunii Świętej przez kogoś innego. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który przyjmie Komunię Świętą w jakikolwiek piątek Wielkiego Postu, także w Wielki Piątek, połączoną z odmówieniem przed wizerunkiem Pana Jezusa Ukrzyżowanego modlitwy: „Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu”. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który przynajmniej przez trzy pełne dni uczestniczy w rekolekcjach. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który będzie uczestniczyć w kilku nabożeństwach w tygodniu modlitw o jedność chrześcijan i weźmie udział w modlitewnym zakończeniu tego tygodnia. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu na godzinę jego śmierci […]. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie będzie uczestniczyć w adoracji Krzyża w czasie uroczystej celebracji Pamiątki Męki i Śmierci Pana w Wielki Piątek. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie odprawi nabożeństwo Drogi krzyżowej albo zjednoczy się pobożnie z nabożeństwem Drogi krzyżowej sprawowanym przez Ojca Świętego i bezpośrednio przekazywanym za pomocą radia, telewizji lub Internetu. Co do uzyskania tego odpustu określa się następujące warunki: * nabożeństwo należy odprawić przed stacjami Drogi krzyżowej prawnie erygowanymi zgodnie z przepisami liturgicznymi Kościoła. Do erygowania zaś Drogi krzyżowej wymaga się 14 krzyży, przy których zwykle zamieszcza się, z pożytkiem duchowym dla wiernych, tyleż wizerunków przedstawiających stacje jerozolimskie; * według powszechnego zwyczaju Droga krzyżowa składa się z 14 pobożnych czytań, do których dodaje się wezwania modlitewne. Jednak dla odprawienia Drogi krzyżowej wymaga się tylko pobożnego rozważania męki i śmierci Pana Jezusa. Nie jest konieczne rozważanie poszczególnych tajemnic każdej stacji; * wymaga się przechodzenia od jednej stacji do drugiej. Jeżeli jednak tę pobożną praktykę odbywa się publicznie i wszyscy nie mogą się przemieszczać od stacji do stacji bez niedogodności, wystarczy, gdy do poszczególnych stacji przechodzi prowadzący, a inni uczestnicy pozostają na swoich miejscach; * wierni, którzy mają prawnie uzasadnioną przeszkodę w odprawianiu Drogi krzyżowej, mogą uzyskać odpust zupełny, jeśli przynajmniej przez kwadrans będą pobożnie czytać i rozważać mękę i śmierć Pana naszego, Jezusa Chrystusa; * inne praktyki, polegające na rozważaniu męki i śmierci Pana Jezusa w 14 stacjach, zatwierdzone przez kompetentną władzę kościelną, mogą być przyrównane do Drogi krzyżowej, także co do zyskania odpustów; * w Kościele wschodnim, gdzie praktyka Drogi krzyżowej nie jest znana, patriarchowie mogą określić inne pobożne ćwiczenie na pamiątkę męki i śmierci Pana Jezusa w celu uzyskania odpustu. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w dniu uroczystości świętych apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca) pobożnie użyje poświęconych przez papieża lub biskupa dewocjonaliów (np. różańca), dodając odmówienie wyznania wiary według jakiejkolwiek formuły zatwierdzonej przez Kościół (np. „Wierzę w Boga”). Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w czasie świętych misji wysłucha kilku nauk i będzie uczestniczył w uroczystym zakończeniu tychże misji. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie odmówi Różaniec maryjny w kościele lub w kaplicy, w rodzinie albo we wspólnocie zakonnej, w stowarzyszeniu wiernych, gdy wielu modli się w jakimś szlachetnym celu. Wierny uzyska również odpust zupełny, gdy pobożnie zjednoczy się w odmawianiu tej modlitwy, kiedy jest ona odmawiana przez papieża i przekazywana za pomocą radia, telewizji lub Internetu. W innych przypadkach odpust będzie częściowy. Pod pojęciem modlitwy różańcowej rozumie się dwadzieścia dziesiątków pozdrowień anielskich: „Zdrowaś, Maryjo”, między które włącza się jedno „Ojcze nasz”. Przy każdym dziesiątku należy rozważać tajemnice naszego odkupienia. Różańcem nazywa się także każdą z czterech części całego Różańca maryjnego. Dla uzyskania odpustu zupełnego należy spełnić następujące warunki: * wystarczy odmówić ustnie jedną z czterech części Różańca (czyli pięć dziesiątków), ale tę część należy odmówić w sposób ciągły, nie można jej przerwać; * z modlitwą ustną należy połączyć rozważanie tajemnic różańcowych; * przy publicznym odmawianiu Różańca należy zapowiadać poszczególne tajemnice według zatwierdzonego zwyczaju miejscowego. Przy prywatnym odmawianiu wystarczy, jeśli wierny łączy z modlitwą ustną rozważanie tajemnic różańcowych. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie odmówi hymn z liturgii obrządku Kościołów wschodnich „Akatyst” lub modlitwy „Paraclisis” w kościele, w kaplicy, w rodzinie, we wspólnocie zakonnej, w stowarzyszeniu chrześcijan i ogólnie, gdy wielu modli się w jakimś szlachetnym celu. W innych zaś przypadkach odpust będzie częściowy. Jeśli chodzi o hymn „Akatyst”, to odpust zupełny można uzyskać za pobożne odmówienie w sposób ciągły części tego hymnu, jak to się czyni zgodnie z prawowitym zwyczajem. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w kościele lub w kaplicy pobożnie będzie uczestniczyć w uroczystym śpiewie lub recytacji hymnu „Veni Creator” („O Stworzycielu Duchu, przyjdź”): a) w pierwszy dzień roku (1 stycznia) celem uproszenia Bożej opieki na cały rok; b) w uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w kościele lub w kaplicy pobożnie będzie uczestniczyć w uroczystym śpiewie lub recytacji hymnu „Te Deum” („Ciebie, Boga, wysławiamy”) w ostatnim dniu roku (31 grudnia) dla podziękowania Bogu za dobrodziejstwa otrzymane w ciągu minionego roku. Odpustu zupełnego udziela się kapłanowi odprawiającemu Mszę św. prymicyjną z udziałem ludu w określonym dniu. Wierny może zyskać odpust zupełny, gdy pobożnie uczestniczy w Mszy św. prymicyjnej. Odpustu zupełnego udziela się kapłanom, którzy obchodząc 25., 50., 60. i 70. rocznicę swoich święceń, odnowią wobec Boga postanowienia o wiernym wypełnianiu obowiązków swego powołania. Odpustu zupełnego udziela się biskupom, którzy obchodząc 25., 40. i 50. rocznicę swoich święceń, odnowią wobec Boga postanowienia o wiernym wypełnianiu obowiązków swego powołania. Wierny może zyskać odpust zupełny, gdy pobożnie uczestniczy w Mszy św. jubileuszowej kapłanów lub biskupów. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który odnowi przyrzeczenia chrzcielne: a) w czasie liturgii Wigilii Paschalnej, czyli w Wielką Sobotę wieczorem; b) w rocznicę swojego chrztu. Formuła przyrzeczeń musi być zatwierdzona przez Kościół. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który z tekstu zatwierdzonego przez kompetentną władzę przez przynajmniej pół godziny będzie czytać Pismo Święte z szacunkiem należnym słowu Bożemu i na sposób lektury duchowej. Gdy ktoś z rozumnej (uzasadnionej) przyczyny nie jest w stanie czytać, udziela się odpustu zupełnego, jak wyżej, jeśli sam tekst Pisma Świętego jest przez niego słuchany, gdy ktoś inny czyta bądź gdy tekst Pisma Świętego jest odtwarzany za pomocą techniki audio-wideo. Odpustu zupełnego jednorazowo udziela się wiernemu, który pobożnie nawiedzi kościół, w którym odbywa się synod diecezjalny, i odmówi tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który będzie pobożnie uczestniczył w liturgii sprawowanej przez biskupa podczas wizytacji kanonicznej. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który nawiedzi i tam pobożnie odmówi „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”: a) jedną z czterech bazylik patriarchalnych w Rzymie, pielgrzymując do niej z innymi, a jeśli indywidualnie, to w połączeniu ze wzbudzeniem aktu synowskiego poddania papieżowi; b) bazylikę mniejszą w dniu: * uroczystości świętych apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca); * tytułu bazyliki; * 2 sierpnia, to jest w dniu odpustu Porcjunkuli; * wybranym przez wiernego raz w roku; c) kościół katedralny w dniu: * uroczystości świętych apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca); * tytułu kościoła katedralnego; * celebracji liturgicznej święta Katedry św. Piotra Apostoła (22 lutego); * poświęcenia bazyliki Najświętszego Zbawiciela (9 listopada); * 2 sierpnia, to jest w dniu odpustu Porcjunkuli; d) sanktuarium diecezjalne, krajowe lub międzynarodowe, ustanowione przez kompetentną władzę, w dniu: * uroczystości danego sanktuarium; * wybranym przez wiernego raz w roku; * ilekroć uczestniczy w zbiorowym pielgrzymowaniu; e) kościół parafialny w dniu: * święta tytułu tego kościoła; * 2 sierpnia, to jest w dniu odpustu Porcjunkuli; f) kościół lub ołtarz w dniu jego poświęcenia; g) kościół lub kaplicę zakonów, zgromadzeń zakonnych, instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego w dniu poświęconym ich założycielowi; h) kościół lub kaplicę, w których odbywają się uroczyste obchody ku czci nowo ogłoszonych świętych i błogosławionych, w ciągu roku od ich kanonizacji lub beatyfikacji (odpust zupełny możliwy do zyskania jeden raz); i) kościół stacyjny w Rzymie w dniach określonych w mszale rzymskim. Odpust jest zupełny, gdy chrześcijanin bierze udział w świętych czynnościach (np. w Eucharystii albo w modlitwach porannych bądź wieczornych) w tym kościele. Jeżeli tylko pobożnie nawiedzi taki kościół, wtedy odpust będzie częściowy; j) jakikolwiek kościół lub kaplicę w Niedzielę Miłosierdzia Bożego (czyli w II Niedzielę Wielkanocną). Odpustu zupełnego w tym dniu może dostąpić wierny, który weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Miłosierdzia Bożego albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum, modlitwy „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”). Ponadto marynarze, którzy wykonują swoje obowiązki na niezmierzonych obszarach mórz; niezliczeni bracia, których tragedie wojenne, wydarzenia polityczne, uciążliwe warunki naturalne i inne podobne przyczyny zmusiły do opuszczenia rodzinnej ziemi; chorzy i ich opiekunowie oraz ci wszyscy, którzy z uzasadnionej przyczyny nie mogą opuścić domów lub wykonują pilnie potrzebne zadania dla dobra społeczności, mogą uzyskać odpust zupełny w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, jeśli powezmą zamiar spełnienia – gdy tylko będzie to możliwe – wszystkich zwykłych warunków, odmówią przed świętym wizerunkiem naszego Pana Jezusa Miłosiernego modlitwę „Ojcze nasz” i „Wierzę”, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”). Gdyby nawet to nie było możliwe, tego samego dnia mogą uzyskać odpust zupełny ci, którzy duchowo zjednoczą się z wiernymi spełniającymi w zwyczajny sposób przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu, i ofiarują Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując zarazem postanowienie, że spełnią oni przepisane warunki uzyskania odpustu zupełnego, gdy tylko będzie to możliwe. Odpusty zupełne, które można ofiarować wyłącznie za dusze w czyśćcu cierpiące, udziela się wiernemu za: a) pobożne nawiedzenie cmentarza w poszczególne dni od 1 do 8 listopada połączone z modlitwą za zmarłych (każdego dnia można uzyskać jeden odpust); b) pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy w dniu 2 listopada, czyli w dniu wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych (Dzień Zaduszny). Należy także odmówić „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”. ODPUSTY ZUPEŁNE TYLKO DLA WIERNYCH W POLSCE Za udział w nabożeństwie „Gorzkich żali” – można go zyskać raz w tygodniu w okresie Wielkiego Postu. Za odmówienie o dowolnej porze dnia Koronki do Miłosierdzia Bożego w kościele lub w kaplicy, gdzie znajduje się Najświętszy Sakrament Eucharystii publicznie wystawiony lub ukryty w tabernakulum. Jeżeli wierni z powodu choroby lub innej słusznej przyczyny nie mogą wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, to pod zwykłymi warunkami również mogą zyskać odpust zupełny, z zachowaniem przepisów co do „mających przeszkodę”, zawartych w normach 24 i 25 „Wykazu odpustów” („Enchiridii Indulgentiarum”). W innych zaś okolicznościach odpust będzie częściowy. Zakończenie Jednego dnia można zyskać wiele odpustów częściowych, ale tylko jeden odpust zupełny (!). oprac. s. Anna Czajkowska WDC
ODPUST ZUPEŁNY ZA ZMARŁYCH W 2021 ROKU. Penitencjaria Apostolska wydała dekret, aby odpusty związane z Uroczystością Wszystkich Świętych i Wspomnieniem Wszystkich Wiernych Zmarłych (tak jak w roku poprzednim) rozszerzyć na cały miesiąc listopad:Tradycyjnie, w uroczystość Wszystkich Świętych oraz w Dniu Zadusznym możemy uzyskać odpust zupełny, czyli całkowite darowanie kar dla dusz w czyśćcu cierpiących. W tym celu potrzebne jest: pobożne nawiedzenia Kościoła odmówienie Ojcze Nasz i Wierzę w Boga modlitwę w intencji Ojca Świętego przystąpienie do komunii św. zerwanie z przywiązaniem do grzechu Ponadto wypełniając powyższe warunki, możemy także uzyskać odpust zupełny przez dowolne 8 dni w miesiącu listopadzie * za pobożne (czyli modlitewne) nawiedzenie cmentarza. Odpust zupełny możemy uzyskać raz dziennie. * W związku z pandemią Covid-19 Penitencjaria Apostolska wydała specjalny dekret w sprawie uzyskiwania odpustów za zmarłych w listopadzie 2020 31 października, 2020
Odpust, wina i kara. „Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienie ze skarbca
Minęła już oktawa uroczystości Wszystkich Świętych, w której mogliśmy uzyskać odpusty zupełne za zmarłych, modląc się za nich na cmentarzach i spełniając zwykłe warunki. Jednak odpusty takie możemy uzyskiwać codziennie – za siebie, a także za dusze zmarłych. – Bierz ze skarbca mojego Kościoła wszystkie odpusty i ofiaruj za nie… O, gdybyś znała ich mękę, ustawicznie byś ofiarowała za nie jałmużnę ducha i spłacała ich długi mojej sprawiedliwości – mówił o duszach czyśćcowych Pan Jezus do św. Faustyny. Odpust jest to darowanie kary doczesnej za grzechy, pod warunkiem że te grzechy były odpuszczone w spowiedzi. Może być zupełny albo cząstkowy (darowanie części kary). Odpusty kojarzą się zwykle ze dniami patronów naszych parafii. Odpust zupełny można jednak uzyskać codziennie, wypełniając poniższe warunki. Kto może uzyskać odpust? Osoba ochrzczona, wolna od ekskomuniki, będąca w stanie łaski uświęcającej przynajmniej pod koniec wypełniania przepisanych czynności oraz posiadająca przynajmniej ogólną intencję zyskania odpustu. Ktoś taki musi dodatkowo spełnić 5 warunków: 1. przystąpić do spowiedzi 2. przystąpić do Komunii świętej 3. pomodlić się w intencjach Ojca Świętego, np. Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo. (Po jednej spowiedzi sakramentalnej można uzyskać wiele odpustów zupełnych. Natomiast po jednej Komunii eucharystycznej i po jednej modlitwie w intencjach Ojca Świętego zyskuje się tylko jeden odpust zupełny.) 4. być wolnym od jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, nawet powszedniego. To ostatnie polega na świadomym i dobrowolnym stosowaniu tzw. drobnych grzeszków jako metody radzenia sobie w życiu. Jeżeli ktoś nie jest w pełni wolny od takiego przywiązania, może uzyskać się odpust cząstkowy. 5. wypełnić jeden z poniższych warunków szczegółowych. Są to: A. pobożne odmówienie cząstki Różańca Świętego, w sposób ciągły, z rozważaniem tajemnic różańcowych, w kościele albo w kaplicy albo rodzinie albo we wspólnocie zakonnej, we wspólnocie wiernych B. czytanie Pisma Świętego z czcią należną Słowu Bożemu i na sposób lektury duchowej przynajmniej przez pół godziny z tekstu zatwierdzonego przez władzę kościelną. Może to być słuchanie czytającego Biblię, także przez środki audiowizualne C. nawiedzenie i adorowanie Najświętszego Sakramentu przez pół godziny D. pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej – przed stacjami prawnie erygowanymi – połączone z rozważaniem Męki i Śmierci Chrystusa – i przechodzeniem od stacji do stacji. Ci, którzy z przyczyn od siebie niezależnych nie mogą odprawić nabożeństwa w sposób przyjęty zwyczajowo, mogą uzyskać taki sam odpust, jeżeli przynajmniej przez 15 minut będą pobożnie czytać i rozważać Mękę i Śmierć Pana Jezusa. E. pobożnie odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu publicznie wystawionego lub przechowywanego w tabernakulum. Można to uczynić także w domu, jeśli z powodu choroby lub innej słusznej racji nie można wyjść z domu (dotyczy terytorium Polski). Odpusty można ofiarować we własnej intencji albo za zmarłych, niekoniecznie sobie znanych. W takim przypadku wystarczy ogólna intencja uzyskania odpustu za osobę zmarłą. Nie można zyskać odpustu za osobę żyjącą. Odpust zupełny można uzyskać tylko jeden raz w ciągu dnia. Drugi raz można uzyskać odpust zupełny tego samego dnia w godzinę śmierci. Za Jarosław Dudała, Gość Niedzielny
Poszczególne dni od 1 do 8 listopada (nad. 29 § 1,1°) Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych (nad. 29 § 1, 2°) Dnia 9 listopada (nad. 33 § 1,3°) Uroczystość Chrystusa Króla (nad. 2) Dnia 31 grudnia (nad. 26 § 1, 2°) 3. Odpusty zupełne, które można zyskać w szczególnych okolicznościach.
Jak uzyskać odpust zupełny i cząstkowy? Cytując konstytucję apostolską „Indulgentiarum doctrina” papieża Pawła VI, odpustem w Kościele katolickim nazywa się „darowanie przed Bogiem kary za grzechy, zgładzone już co do winy”. Jaka jest zatem relacja między odpustem a rozgrzeszeniem udzielanym przez spowiednika w ramach sakramentu pokuty? Kto, kiedy i za co można otrzymać darowanie kar za grzechy?Otrzymując rozgrzeszenie w sakramencie pokuty i pojednania, otrzymujemy odpuszczenie win, czyli darowanie kary wiecznej. Nasza więź-komunia z Bogiem, która została zerwana za sprawą popełnionych grzechów ciężkich, zostaje więc przywrócona wraz dostępem do życia wiecznego, ale...Zanim osiągniemy zbawienie, musimy jeszcze uwolnić się od kar doczesnych, czyli czasowych. Te kary za uczynione zło (które należy traktować jako naturalne konsekwencje popełnionych grzechów) mogą zostać odpokutowane za życia bądź po śmierci – w czyśćcu. Mogą także zostać nam darowane przez odpusty, które są oczyszczeniem naszej duszy (por. Katechizm Kościoła Katolickiego 1472).Odpusty dzielimy na zupełne (czyli uwalniające w całości od kary doczesnej) i cząstkowe (polegające na zmniejszeniu tej kary). Są one udzielane zarówno żywym, jak i zmarłym (przy czym zmarłym może je ofiarować osoba żyjąca). W przypadku ofiarowywania odpustu w intencji osoby zmarłej, nie trzeba wymieniać konkretnego imienia. Wystarczy, że ofiarujemy odpust komuś, kto przebywa w czyśćcu i potrzebuje darowania kar. Osoba żyjąca nie ma natomiast prawa ofiarować odpustu w intencji innej osoby żyjącej. Odpust zupełny – warunki1) Brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu (nawet grzechu lekkiego) – jest to tzw. całkowita dyspozycja (osoby, którym brakuje tej całkowitej dyspozycji, uzyskają odpust cząstkowy, a nie zupełny).2) Stan łaski uświęcającej (brak grzechów ciężkich nieodpuszczonych) – aby przywrócić stan łaski uświęcającej, należy przystąpić do sakramentu pokuty i Przyjęcie Odmówienie dowolnej modlitwy w intencjach Ojca Świętego, tj. w intencjach, za które modli się każdego dnia papież, a nie w intencji samego Wykonanie wszelkich czynności, które są związane z do sakramentu pokuty oraz do sakramentu Eucharystii, a także odmówienie modlitwy w intencjach Ojca Świętego może być wypełnione na przestrzeni kilku dni przed lub kilku dni po wykonaniu czynności, które są związane z odpustem. Odpusty zupełne przysługują w wyznaczone dni za wykonanie następujących czynności:- w Nowy Rok i w uroczystość Zesłania Ducha Świętego za publiczne odmówienie hymnu „Przyjdź Duchu Święty” (w pozostałe dni za odmówienie, nawet prywatnie przysługuje odpust cząstkowy);- w Wielki Czwartek podczas liturgii Wieczerzy Pańskiej oraz w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało) za pobożne odmówienie (śpiew) modlitwy ‘Przed tak wielkim Sakramentem” (w pozostałych dniach przysługuje za to odpust cząstkowy);- w każdy piątek Wielkiego Postu oraz w Wielki Piątek za odmówienie modlitwy „Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu” po Komunii świętej przed obrazem Jezusa Chrystusa (w innym czasie skutkuje odpustem cząstkowym);- w Wielki Piątek: w trakcie liturgii Męki Pańskiej za adorację i ucałowanie krzyża;- podczas liturgii Wigilii Paschalnej (w Wielką Sobotę) lub w rocznicę swojego chrztu za odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych (w innym czasie – odpust cząstkowy);- w II Niedzielę Wielkanocną, czyli w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, za udział, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia bądź za odmówienie przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum, modlitwy „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”, z dodaniem wezwania do Pana Jezusa Miłosiernego (np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”); osoby, które nie mogą z ważnych powodów spełnić warunku miejsca, uzyskają odpust zupełny, odmawiając wymienione modlitwy przed wizerunkiem Pana Jezusa Miłosiernego w dowolnym miejscu. W sytuacji, w której odmówienie modlitw przed wizerunkiem Pana Jezusa Miłosiernego również jest niemożliwe, w celu uzyskania odpustu zupełnego należy zjednoczyć się duchowo z wiernymi spełniającymi przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu oraz ofiarować Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując jednocześnie postanowienie o spełnieniu przepisanych do odpustu warunków, gdy tylko zaistnieje taka w Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa za publiczne odmówienie aktu wynagrodzenia Sercu Jezusowemu „O Jezu Najsłodszy, któremu za miłość bez granic” (w pozostałe dni odmówienie skutkuje odpustem cząstkowym);- w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca) za posługiwanie się przedmiotami pobożności (tutaj: krucyfiksem, krzyżem, różańcem, szkaplerzem, medalikiem), o ile zostały pobłogosławione przez Ojca Świętego (ewentualnie przez biskupa), po odmówieniu jakiejkolwiek formuły wyznania wiary (jeżeli przedmioty były pobłogosławione przez kapłana lub diakona, przysługuje wówczas odpust cząstkowy);- w dniach od 1 do 8 listopada za nawiedzenie cmentarza z równoczesną modlitwą za zmarłych codziennie przysługuje odpust zupełny, który można ofiarować wyłącznie za dusze zmarłych (za nawiedzenie cmentarza w inne dni można uzyskać odpust cząstkowy również tylko za zmarłych);- w Dzień Zaduszny (2 listopada) za odmówienie w kościele lub w kaplicy „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”;- w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata za publiczne odmówienie aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi „O Jezu najsłodszy, Odkupicielu rodzaju ludzkiego” (w inne dni – odpust cząstkowy);- w ostatni dzień roku (31 grudnia): publiczne odmówienie (śpiew) hymnu Ciebie Boga wysławiamy (w innym dniu, także za odmówienie prywatnie, przysługuje odpust cząstkowy);- za nawiedzenie kościoła lub kaplicy zakonników w święto założyciela zakonu i odmówienie na miejscu modlitwy „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”;- za nawiedzenie jednej z czterech rzymskich bazylik patriarchalnych (św. Piotra, św. Pawła za Murami, Matki Bożej Większej lub św. Jana na Lateranie) i odmówienie w niej „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga” w święto tytułu tej bazyliki, w jakiekolwiek święto nakazane (np. we Wniebowzięcie NMP) bądź raz w roku w innym dniu wybranym przez wiernego;- za nawiedzenie kościoła i ołtarza w dniu jego poświęcenia (dedykacji) i odmówienie na miejscu „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”;- za nawiedzenie kościoła parafialnego w święto tytułu lub w dniu 2 sierpnia (wówczas przypada odpust „Porcjunkuli”) i odmówienie na miejscu modlitwy „Ojcze nasz” oraz „Wierzę w Boga”;Ponadto odpusty zupełne można otrzymać za Adorację Najświętszego Sakramentu przez co najmniej pół godziny (jeśli adoracja jest krótsza, wierny otrzymuje odpust cząstkowy);- za przyjęcie błogosławieństwa udzielanego przez Papieża Urbi et Orbi (Miastu i Światu) – przyjęcie przez radio lub telewizję też skutkuje odpustem;- za czytanie Pisma Świętego z czcią należną Słowu Bożemu i na sposób lektury duchowej przynajmniej przez pół godziny z tekstu zatwierdzonego przez Kościół. Kto nie może czytać osobiście, wystarczy, gdy słucha czytającego nawet przez środki za uczestnictwo w uroczystościach zamykających Kongres Eucharystyczny;- za uczestnictwo w rekolekcjach, które trwały przynajmniej trzy dni;- za przyjęcie pierwszej komunii świętej lub pobożne uczestnictwo w takiej celebracji;- za sprawowanie i uczestnictwo we Mszy świętej prymicyjnej;- za sprawowanie i uczestnictwo we Mszy świętej z okazji 25-, 50- i 60-lecia kapłaństwa- za odmówienie w całości (i bez żadnej przerwy) przynajmniej jednej części różańca (czyli pięciu dziesiątek) w kościele, kaplicy, w rodzinie, we wspólnocie zakonnej czy w pobożnym stowarzyszeniu, połączone z rozmyślaniem nad rozważanymi tajemnicami (odmówienie poza tymi miejscami lub wspólnotami daje odpust cząstkowy);- za jednorazowe nawiedzenie kościoła podczas trwania synodu diecezjalnego;- za odprawienie Drogi Krzyżowej po spełnieniu następujących warunków:• odprawienie przed urzędowo erygowanymi stacjami Drogi Krzyżowej (np. w kościele, na placu przykościelnym);• musi być 14 krzyżyków (jeden przy każdej stacji);• rozważanie Męki i śmierci Chrystusa (nie jest konieczne rozmyślanie o poszczególnych tajemnicach każdej stacji);• wymagane jest przechodzenie od jednej stacji do drugiej (przy publicznym odprawianiu wystarczy, aby prowadzący przechodził, jeśli wszyscy wierni nie mają takiej możliwości); jeżeli ktoś z powodu słusznej przyczyny (np. choroby, podróży, zamknięcia kościoła itp.) nie może odprawić Drogi Krzyżowej według podanych warunków, zyskuje odpust zupełny po przynajmniej półgodzinnym pobożnym czytaniu lub rozważaniu Męki Chrystusa;- za pobożne odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum; osoby, które z powodu choroby (lub innej słusznej racji) nie mogą wyjść z domu, ale odmówią Koronkę z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, również uzyskają odpust zupełny (w innych okolicznościach przysługuje odpust cząstkowy);Odpusty zupełne dla wiernych Kościoła katolickiego w Polsce:- odpust zupełny przysługuje osobom biorącym udział w nabożeństwie Gorzkich Żalów jeden raz w tygodniu w okresie Wielkiego Postu w jakimkolwiek kościele na terenie kraju;- odpust zupełny przysługuje także za nawiedzenie dowolnej bazyliki mniejszej w określone dni, tj.: • w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca), • w święto tytułu, • w dniu 2 sierpnia (odpust „Porcjunkuli”), • jeden raz w ciągu roku w dniu określonym według uzyskać odpust cząstkowy?Odpust cząstkowy, czyli częściowe darowanie kar doczesnych, można uzyskać za:- odmówienie aktów cnót teologalnych i żalu za grzechy;- nawiedzenie Najświętszego Sakramentu;- odmówienie hymnu „Uwielbiam Cię nabożnie” („Adoro Te, devote”) ;- odmówienie modlitwy „Do Ciebie, Święty Józefie”; - odmówienie modlitwy: „Dzięki Ci składamy, Wszechmogący Boże, za wszystkie dobrodziejstwa Twoje. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen”;- odmówienie modlitwy „Aniele Boży”;- odmówienie modlitwy „Anioł Pański” (w okresie wielkanocnym „Królowo nieba”);- odmówienie hymnu „Duszo Chrystusowa”;- odmówienie Składu Apostolskiego lub Symbolu Nicejsko-Konstantynopolitańskiego;- odmówienie Jutrzni lub Nieszporów żałobnych;- udział w nauczaniu lub uczeniu się nauki chrześcijańskiej;- odmówienie aktu „O Jezu Najsłodszy” (akt wynagrodzenia) bądź „0 Jezu Najsłodszy, Odkupicielu” (akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi);- odmówienie jednej z sześciu litanii (do Najświętszego Imienia Jezus, do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, Loretańskiej do Najświętszej Maryi Panny, do świętego Józefa lub do Wszystkich Świętych);- odmówienie modlitwy: „Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo” ( czyli modlitwy św. Bernarda);- odmawianie Małych oficjów: O męce Pańskiej, o Najświętszym Sercu Pana Jezusa, o Matce Bożej, o Niepokalanym Poczęciu, o św. Józefie;- odprawienie modlitwy myślnej (rozmyślania);- odmówienie „Modlitwy o jedność Kościoła”; - odmówienie modlitwy „Wieczny odpoczynek”;- odmówienie „Witaj Królowo, Matko Miłosierdzia”;- odmówienie modlitwy „Pod Twoją obronę”;- pobożne odwiedzenie starożytnego cmentarza chrześcijańskiego (katakumby).Przypominamy, że odpust cząstkowy można uzyskać wielokrotnie w ciągu dnia, podczas gdy odpust zupełny – tylko raz. Informator Kto może zostać katechetą?Zgodnie z konkordatem zawartym pomiędzy Stolicą Apostolską i Polską w 1993 r. nauczyciele religii muszą posiadać stosowne upoważnienie (miss canonica) od biskupa diecezjalnego, aby móc uczyć w szkole (mówi o tym art. 12 ust. 3). W tej samej ustawi... Czy ślub kościelny można wziąć poza kościołem? Czy ślub kościelny można wziąć poza kościołem? Teoretycznie: tak. Praktycznie: niezmiernie rzadko. Kodeks Prawa Kanonicznego jako miejsce właściwe do zawarcia związku małżeńskiego wskazuje parafię:Małżeństwa winny być zawierane w parafii, gdzie pr... Czy w każdy piątek jest post? Kogo obowiązuje?Czy w Kościele katolickim w każdy piątek obowiązuje post? Nie, ale we wszystkie piątki należy zachować wstrzemięźliwość od spożywania mięsa. Zgodnie z przepisami kanonicznymi post i wstrzemięźliwość nie są bowiem tym w Kościele Katolick... Jakie czytania wybrać na ślub?W wielu polskich parafiach księża pozwalają Młodym wybrać czytania i pieśni na mszę wyborze narzeczeni zazwyczaj mają możliwość skorzystania z przygotowanej wcześniej listy czytań ślubnych, ale mogą również zgłosić własne propozycje. W... Kiedy ślub kościelny jest nieważny?W katolicyzmie wyróżnia się trzy grupy przyczyn, które powodują, że ślub jest nieważny z punktu widzenia prawa kościelnego. Są to przeszkody zrywające, wady bądź brak zgody małżeńskiej, oraz brak formy kanonicznej. Każda z nich została umówiona po... Zobacz więcej Modlitewnik Zobacz więcej
Jak uzyskać odpust zupełny dla zmarłych? 1. W czasie nawiedzenia świątyni należy odmówić Ojcze nasz i Wierzę w Boga oraz trzeba wypełnić inne (ogólne) warunki, takie jak: stan łaski uświęcającej (spowiedź sakramentalna * ), Komunia św. i modlitwa według intencji Ojca Świętego.
Uroczystość Wszystkich Świętych to czas, kiedy odwiedzamy groby naszych bliskich, a osoby wierzące modlą się za tych, którzy odeszli, by wspomóc ich w odkupieniu ziemskich win. Jakie warunki należy więc spełnić, aby uzyskać odpust za zmarłych? Wizyta w kościele lub na cmentarzu Odpust zupełny za zmarłych można uzyskać od 1 do 8 listopada. Aby go otrzymać, należy jednak wcześniej spełnić określone warunki. Po pierwsze, w uroczystość Wszystkich Świętych oraz w Dzień Zaduszny należy nawiedzić z modlitwą kościół lub kaplicę. Dodatkowo możemy również uzyskać odpust zupełny od 1 do 8 listopada, jeżeli w tym czasie odwiedzimy cmentarz. W obu tych przypadkach, aby nasz odpust, czyli całkowite darowanie kar dla dusz cierpiących w czyśćcu, był pełny, nie powinniśmy również zapomnieć o kilku innych punktach, decydujących o jego wypełnieniu. Modlitwy i komunia święta Odpust zupełny możemy uzyskać raz dziennie, jeżeli: wzbudzimy intencję do jego otrzymania, jesteśmy w stanie łaski uświęcającej, nie będziemy czuli przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, przyjmiemy w tym dniu komunię świętą oraz odmówimy modlitwy („Ojcze nasz…” lub „Zdrowaś Mario…”, a także modlitwę w intencji wyznaczonej przez Ojca Świętego). Niewiele osób także wie o tym, że komunię można wówczas przyjmować przed lub po wykonaniu czynności związanej z odpustem. Co ważne, z przyjęciem jednej komunii świętej wiąże się jeden odpust zupełny. Oznacza to, że od 1 do 8 listopada najpierw możemy nawiedzić cmentarze i zmówić modlitwę w intencji zmarłych, a dopiero później przyjąć komunię w tej intencji. Na stronach wielu parafii dodatkowo pojawiają się szczegółowe informacje objaśniające poszczególne punkty.
Warto pamiętać, że w oktawie uroczystości Wszystkich Świętych (1-8 listopada) każdego dnia można zyskać jeden odpust zupełny za pobożne nawiedzenie cmentarza i odmówienie modlitwy (choćby w myślach) za zmarłych.
odpust zupełny w wszystkich świętych
